Category: History

Shameful

There has been a rash of documentation discovered in recent days showing that Saddam Hussein’s weapons programs were alive and well until 2003.

Now Captain’s Quarters discusses a document that shows that not only was weapons system development ongoing, but UNMOVIC (the UN monitoring group) and the UN Security Council were aware of it all along.

This lends further credence to the idea that the low-balling of the WMD programs was simply a concession made for France, Germany, Russia and China to save face. And allow left-wing moonbats to froth at the mouth.

Can you say “rope-a-dope”? On a scale of years.

The Right of Return to Ryudnik!

Introduction

Michael Bird posts on Euangelion regarding fundamentalists’ eschatalogical fascination with Israel, which often manifests itself in the desire to “hurry up” the End Times by taking it upon oneself to fulfil one’s interpretation of prophecy.

Now I entirely agree that it’s completely inappropriate to apply Christian eschatalogical thinking to Israel while ignoring the Church.

However, Mr. Bird makes two points that I’d like to address:

a) Israel has the inalienable right to exist in peace, free from terrorism and violence. Suffice to say, I am not a big fan of the President of Iran. (b) The Palestinians need a homeland and one free from walls, check-points, tanks, and rocket attacks. The Israeli occupation of the West Bank is completely illegal.

Suffice it to say that I agree entirely with his first point. I mostly agree with the first sentence of his second, and entirely disagree with the second sentence.

History

From the first century AD to 1918, what is now referred to as “Palestine” was a sparsely populated backwater ruled by Roman, Persian, Arab and then Turkish empires (with a brief stint by Orlando Bloom), with a small but not insignificant Jewish population. In the late 1900’s, wealthy Jews (calling themselves “Zionists”) began buying land and sponsoring Jewish immigration to the region from a Europe and Russia that was growing increasingly hostile to them.

After the World War I, the British ruled Palestine and promised to establish a Jewish homeland in the region which recognized the rights of all other ethnicities and religions. In 1920 the Arab population rioted and attacked the Jewish population in protest. This prompted the formation of the official Jewish defense force, Haganah, and several Jewish terrorist groups, leading to steady low-level violence between Arabs and Jews throughout the 20’s and 30’s. In 1936 the Husseini family revolted against the British and killed both Jews and Palestinians, to no avail.

During World War II, both Jews and Palestinians served in the Allied forces, although many other Arabs were sympathetic to and allied with the Nazis — the Ba’ath party of Syria and Iraq is explicitly modeled after the National Socialist Party.

In 1948, the United Nations created a two-state solution: certain parts of Palestine were to make up a Jewish state, and the other parts would make up an Arab state. Unfortunately, on the day this went into effect, the new Jewish state was invaded by the armies of 5 Arab countries. In the resulting warfare, Israel captured some of the Arab territory, while large Arab populations were displaced, some simply due to the fighting, some by official Israeli policy, and some by the Arab armies. When the dust settled, Egypt, Syria and Jordan officially annexed the erstwhile Arab parts of Palestine, consigning the displaced Palestinians to “refugee camps”. Israel, meanwhile, gave its remaining Arab inhabitants (20% of the Israeli population, nowadays) full citizenship and participation in government — there are Arab members of parliament, for example.

In 1957, after Egypt blockaded the Red Sea and the Suez Canal from Israeli shipping, Israel, with the cooperation of Britain and France, invaded Egypt and took control of the Canal. After receiving international assurance that its shipping would be free to use the Canal, Israel withdrew from the Sinai peninsula.

In 1964, after Israel, in consultation with the US, and under-the-table agreement with Jordan, began pumping water from the Sea of Gallilee for agricultural use, Yasser Arafat formed the PLO with the express purpose of destroying Israel. After armed conflicts with Arab forces attempting to block the water sources of the Sea of Gallilee, in 1967 Egypt, Jordan, Syria and Iraq declared that they were ready for war with Israel and massed troops on the border. When it became apparent they would not stand down, Israel, fearing that ongoing mobilization would destroy its economy, attacked, capturing the Golan Heights, the West Bank, Gaza and the Sinai Peninsula. Israel formally annexed the Golan, as it was a strategic buffer zone between it and Syria.

In 1973, Egypt and Syria launched a surprise attack on Israel, which was beaten off.

Diplomatic negotiations in 1979 resulted in the famous “Camp David Accord”, in which Israel gave the Sinai back to Egypt, and Egypt formally recognized the existence of Israel. In the mid-80’s, Israel invaded and established a buffer zone in southern Lebanon, from which Hebollah had been launching attacks on Israel. In 1987, the population of the West Bank and Gaza began the low-level violence and terrorism of the first “intifadeh”.

In 1993 and 1995, the PLO and Israel signed the “Oslo accords”, in which the PLO promised to forego violence, and Israel began a withdrawal from the West Bank and Gaza. From 1995 to 1999, Israel withdrew from all of Gaza and most of the West Bank, leaving behind the contentious scattered “settlements” of Jewish fundamentalists. In 2000, after moderate Ehud Barak was elected Prime Minister of Israel, and offered the Palestinians full withdrawal from the occupied territories, as well as a suburb of Jerusalem for a capital, the PLO launched the second intifadeh, which led to Israel re-occupying the West Bank and Gaza. Israel also withdrew from Lebanon in 2000.

Despite these concessions, terrorist violence against Israel since 2000 has been an order of magnitude worse than in the two decades prior. In 2003, Israel began building a border fence between its territory and the occupied West Bank (such a fence had been long in existence in Gaza), aimed at curbing the infiltration of suicide bombers. In 2004, Israel withdrew completely from Gaza. However, Palestinian attacks from Gaza continued, mostly rocket attacks over the fence, and culminating in the recent invasion of Israel by military forces from Gaza, and the resulting Israeli offensive back into Gaza.

Conclusion

I would agree with Mr. Bird that it would be nice for the Palestinians to have their own state. But in my humble opinion there is no moral or legal necessity for Israel to give it to them — it’s pure charity on Israel’s part. Israel captured the West Bank and Gaza from Jordan and Egypt during a defensive war, and if every state that captured territory in war had to give it back, the map of the world would look considerably different than it does now.

The fact that the Palestinians have continually refused to accept any kind of state that admits the existence of Israel is a point against them, and shows the necessity of the notorious border wall between the two states. There’s a wall between Egypt and the Gaza strip, and a wall between the West Bank and Jordan, but nobody complains about those. And the fact that the wall will separate some Palestinians from their places of work is a consequence of Israel’s leniality! Israel has allowed a hostile population to enter its territory to work — the other Arab countries who host Palestinian “refugee camps” can hardly say the same. As for tanks and rocket attacks, can anyone say “kassam”? Israel’s tanks and rocket attacks are a direct response to prior Palestinian bombs and rocket attacks.

The stated reason for the Palestinians’ continued non-cooperation with the “peace process” is the so-called “right of return”. This is the idea that the descendents of those who left the Jewish territories in 1948 should have the right to return to those territories. If this were to be implemented, however, the resulting population would have a Palestinian majority, and given the history of the region, this is an uneasy prospect for the Jewish population.

It is certainly true that the Israelis have not exactly been Mr. Nice Guy in the whole situation. But consider the Israeli viewpoint: Israel was founded a few short years after Europeans slaughtered 6 million Jews, and has existed for over half a century as a tiny enclave amid a sea of hostile Arab states explicitly dedicated to finishing the job. So from the Israeli point of view there can be no resolution to the problem that does not ensure the survival of Israel.

And the “right of return” is simply historically absurd. My grandmother left Poland in the summer of 1939, aware of the gathering war clouds in Europe. Should I now have the right to disposess some hapless Polish family of the ancestral farm? Nonsense. There was a war. People were displaced. They moved on, and created new lives for themselves. The fact that the Palestinians have not done so is hardly Israel’s fault — it’s the fault of the surrounding Arab nations who’ve kept them cooped up in “refugee camps” for the last 60 years.

All Bad News, All The Time

Via Power Line comes a link to Amir Taheri’s assessment of Iraq:

One of the surest indices of the health of Iraqi society has always been its readiness to talk to the outside world. Iraqis are a verbalizing people; when they fall silent, life is incontrovertibly becoming hard for them. There have been times, indeed, when one could find scarcely a single Iraqi, whether in Iraq or abroad, prepared to express an opinion on anything remotely political. This is what Kanan Makiya meant when he described Saddam Husseins regime as a republic of fear.

Today, again by way of dramatic contrast, Iraqis are voluble to a fault. Talk radio, television talk-shows, and Internet blogs are all the rage, while heated debate is the order of the day in shops, tea-houses, bazaars, mosques, offices, and private homes. A catharsis is how Luay Abdulilah, the Iraqi short-story writer and diarist, describes it. This is one way of taking revenge against decades of deadly silence. Moreover, a vast network of independent media has emerged in Iraq, including over 100 privately-owned newspapers and magazines and more than two dozen radio and television stations. To anyone familiar with the state of the media in the Arab world, it is a truism that Iraq today is the place where freedom of expression is most effectively exercised.

That an experienced observer of Iraq with a sense of history can point to so many positive factors in the countrys present condition will not do much, of course, to sway the more determined critics of the U.S. intervention there. They might even agree that the images fed to the American public show only part of the picture, and that the news from Iraq is not uniformly bad.

Say it’s not so!

Is Iraq a quagmire, a disaster, a failure? Certainly not; none of the above. Of all the adjectives used by skeptics and critics to describe todays Iraq, the only one that has a ring of truth is messy. Yes, the situation in Iraq today is messy. Births always are. Since when is that a reason to declare a baby unworthy of life?

La EÅ­stona Manifesto

La Eŭstona Manifesto estas deklaro de nova maldekstra movado, kiu volas reveni al ĝiaj radikoj.

Jen mia malsperta traduko:

A. AntaÅ­klarigo

Ni estas demokratoj kaj progresemuloj. Ĉi tie ni proponas freŝa politika vicigo. Multoj da ni apartenas al Maldekstra, sed la principoj, kiujn ni detalas, ne estas eksklusivaj. Kontraŭe, ni etendas la manon krom la socialisma Maldekstra al egalrajtecaj liberaluloj kaj aliuj sendube sindevontigitaj al la demokratio. La progresa opinia reformo, al kio ni celas, ja necesigas apartigi la Maldekstra fortojn, kiuj restas fidele al ĝiaj aŭtentikaj valoroj, kaj skoloj, kiuj estas montriĝinta iom tro fleksebla pri tiuj valoroj. Ĝi necesigas sin alianci kune kun veraj demokratoj, aŭ socialismaj aŭ ne.

Ĉi tiu iniciato trovas ĝiajn radikojn en, kaj trovas ĝian voĉdonularon per, la interreto, precipe la “blogosfero”. Tamen ni perceptas, ke ĉi tiu voĉdonularon subreprezentiĝas aliloke en multe da la amakomunikiloj kaj la aliaj forumoj de aktuala politika vivo.

La jena aserto de principaj estas cela deklaro. Ĝi inaŭguras nova retejo, kiu servos kiel rimedo por la opinia skolo, kiun ĝi esperas reprezenti, kaj la kelkaj fundamentaj blogoj kaj aliaj retejoj, kiuj subtenas ĉi tiun alvokon al progresa revicigon.

B. Deklaro de Principoj

1. Pro Demokratio

Ni sindevontiĝas al demokrataj normoj, procedoj kaj strukturoj: libera opinio, libera asembleo, liberaj elektoj, apartigo de leĝdona, estrara kaj juĝa potencoj, kaj apartigo de ŝtato kaj religio. Ni valoras la tradiciojn, la instituciojn, kaj la heredaĵon de bona direktado, de tiuj landoj, en kiuj sukcesis liberaj pluralismaj demokratioj.

 

2. Neniu Pardonpeto por Tiraneco

Ni rifuzas forpermesi aÅ­ malsevere “kompreni”, reakciajn reĝimojn kaj movadojn, en kiuj la demokratio estas malama malamiko: reĝimoj, kiuj perfortas ĝiajn proprajn popolojn, kaj movadoj, kiuj aspiras agi same. Ni firme apartigas nin kaj tiujn maldekstran liberalan voĉojn, kiuj rapide ofertas pardonpetan klarigon pri tiaj politikaj fortoj.

 

3. Homaj Rajtoj por Ĉiuj

Ni konsideras precizaj universalaj la fundamentojn homajn rajtojn kodigitaj en la Universala Deklaro, devige ĉiujn ŝtatojn kaj politikajn movadojn, efektive ĉiuj. Malobservoj de tiuj rajtoj kondamniĝu, egale kiuj ajn prirespondecas ilin, kaj senrigarde la kulturon kuntekston. Ni malakceptas la duoblajn normojn, kun kiuj multaj de memproklamita progresa opinio aktuale funkcias, trovante (tamen tute verajn) malobservojn de homaj rajtoj pli proksime al hejmo aŭ faritaj per iuj malfavoritaj registraroj, pli bedaŭrindega ol aliaj malobservoj, kiuj estas senkaŝe pli malbonaj. Ni malakceptas ankaŭ la kulturan relativisman opinion, laŭ kiu tiuj bazaj homaj rajtoj ne konvenas al iuj nacioj aŭ popoloj.

 

4. Egaleco

Ni adoptas ĝeneralan egalrajtecan politikon. Ni atendas progreson je rilatoj inter la seksoj (ĝis plena seksa egaleco atingiĝos), inter malsamaj etnaj komunumoj, inter diversaj religianoj kaj senreligianoj, kaj inter homoj de diversaj seksaj orientiĝoj — kaj ankaÅ­ al pli larĝa socia kaj ekonomia egaleco ĉiuflanke.

Ni lasas sendecide, kiel afero pri kiu estas diferencaj vidpunktoj inter ni, la debato pri la plej bonaj ekonomiaj formoj de tiu pli larĝa egaleco, sed ni aprobas la interezojn de ĉilokaj laboristoj, kaj ilian rajton organizi defendante tiujn interezojn. Demokrataj laborsindikatoj estas la fundamentaĵaj organizoj por defendi laboristajn interezojn, kaj ili estas unu el la plej gravaj fortoj por homaj rajtoj, demokrat-promocio, kaj egalrajteca internaciismo. Laboraj rajtoj estas homaj rajtoj. La universala adopto de la Internaciaj Laboraj Organizaj Konvencioj — aktuale rutine ignorita per registaroj tra la tuta monda — estas prioritato nia.

Ni sindevontiĝas al defendi la rajtojn de infanoj, kaj al protekti homojn kontraŭ seksa sklaveco kaj ĉia organizaĵa misuzo.

 

5. Evoluado por Libereco

Ni adoptas tutmondan ekonomian evoluadon kiel libereco, kaj ni kontraŭstaras strukturan ekonomian perforton kaj ekologian degeneradon. La nuntempa vastigado de tutmondaj merkatoj kaj libera komercado ne lasiĝu servi la mallarĝajn interezojn de malgranda kompania elito en la evoluintaj landoj kaj ilia asociuloj en evolulandoj. La beneficoj de grandaskala evoluado per la vastigo de tutmonda komerco devas distribiĝi tiom vaste kiom eble, por servi la sociajn kaj ekonomiajn interezoj de laboristoj, kultivistoj kaj konsumantoj en ĉiuj landoj. Tutmondiĝo devas signifi tutmondan socian integrigon kaj devontigon al sociala justeco. Ni aprobas radikalan reformon de la gravaj institucioj de la tutmonda ekonomia administrado (la Monda Komerca Organizo, la Internacia Monfonduso, la Monda Banko) por atingi tiuj celoj, kaj ni aprobas justa komercado, pli da helpo, ŝulda nuligo kaj la Kampajno Fari Malriĉecon Historia. Evoluado povas grandi vivekspekton kaj vivĝuadon, facilige ŝarĝegan laboron kaj mallongige la labortagon. Ĝi povas porti liberecon al junuloj, eblecojn esplori al mezjaruloj, kaj sekurecon al maljunuloj. Ĝi vastigas horizontojn kaj eblecojn vojaĝi, kaj helpas ekamikigi fremdulojn. Tutmonda evoluado devas celiĝi laŭ maniero konsistige de daŭriga ekologia grandeco.

 

6. KontraÅ­ KontraÅ­usonismo

Ni rifuzas senkvalifike la kontraŭusonismon nuntempe infektante tro da maldekstra liberala (kaj iom konservativa) penso. Ne estas afero konsideri la Usono kiel modela socio. Ni konas ĝian problemojn kaj mankojn. Sed ĉi tiuj iome partopreniĝas per tutaj evoluintaj landoj. La Usono estas granda lando kaj nacio. Ĝi estas la hejmo de forta demokratio kun nobla tradicio, kaj al ĝi apartenas daŭraj konstituciaj kaj sociaj atingoj. Ĝiaj popoloj estas produktinta viglan kulturon, kiu estas la plezuro, la fondlibro kaj la envio de milionoj da homoj. Ke Usona eksterlanda polotiko ofte kontraŭis progresajn movadojn kaj registarojn kaj subtenis reirigajn kaj absolutismajn, ne pravigas ĝenerala antaŭjuĝo kontraŭ aŭ la lando aŭ ĝia popolo.

 

7. Pro Duaŝtata Solvo

Ni agnoskas la rajton de ambaŭ la Israela kaj Palestina popoloj memdetermini en la kadro de duaŝtata solvo. Ne povas esti akceptabla rezolucio de la Israela-Palestina konflikto, kiu subigus aŭ nuligus la pravajn rajtojn kaj interezojn de unu el la flankoj de la disputo.

 

8. KontraÅ­ Rasismo

Por liberaluloj kaj la Maldekstra, kontraÅ­rasismo aksiomas. Ni kontraÅ­as ĉian rasisman antaÅ­juĝon kaj konduton: la kontraÅ­enmigrintan rasismon de la ekstrema Dekstra; triban kaj inter-etnan rasismon; rasismon kontraÅ­ homoj de Islamaj landoj kaj iliaj posteuloj, precipe kovre per la Milito KontraÅ­ Teroro. La lastatempa revigliĝo de alia tre malnova formo de rasismo, la antisemitismo, ankoraÅ­ ne prave agnoskiĝas inter maldekstra kaj liberala grupoj. Iuj ekspluatas la pravajn plendojn de la Palestina popolo okupita per Israel, kaj kaŝas antaÅ­juĝon kontraÅ­ la Juda popolo sub la formulo de “KontraÅ­cionismo”. Evidente ni ankaÅ­ rifuzas ĉi tia rasismo.

 

9. Unuiĝinta Kontraŭ Teroro

Ni kontraŭas ĉian terorismon. La intenca celanto de civiluloj estas krimo laŭ internacia juro kaj ĉiuj agnoskitajn milit-kodojn, kaj ne praviĝas argumente, ke fariĝas pravcele. La terorismo inspirata per Islamisa ideologio hodiaŭ disvastiĝas. Ĝi minacas demokratajn valorojn kaj la vivojn kaj liberojn de homoj en multaj landoj. Ĉi tio ne pravigas antaŭjuĝon kontraŭ Islamanoj, kiuj estas ĝiaj ĉefaj viktimoj, kaj inter kiuj troviĝas iuj el ĝiaj plej kuraĝaj oponantoj. Tamen kiel ĉiu terorismo, ĝi estas batalinda kaj ne senkulpinda minaco.

 

10. Nova Internaciismo

Ni adoptas internaciisman politikon kaj reformo de internacia juro — cele al tutmonda demokratiigo kaj evoluado. Humanitara interveno, kiam necese, ne estas afero ignori suvereneco, sed konvene iniciati ĝin inter la “komuna vivo” de ĉiuj popolj. Se ŝtato minimume protektus la komunan vivon de ĝia popolo (se ĝi ne torturus, murdus aÅ­ buĉadus ĝiajn proprajn civiliojn, kaj sufiĉigus iliajn plej bazajn vivajn bezonojn), ĝia suvereneco respektiĝus. Sed se la ŝtato abomene malobservus tiun komunan vivon, rezigniĝus ĝia aserto je suverenco, kaj estus devo de la internacia komunumo interveni kaj savi. Tiam malhumana sojlo transiriĝas, estas “respondeco proteki”.

 

11. Kritika Malfermeco

Ĉerpe la lecionon de la katastrofa historio de maldekstra apologio pri la krimoj de Stalinismo kaj Maoismo, kaj ankaÅ­ pli lastatempaj ekzercoj in la sama spirito (iom da la regao al krimoj de 9/11, la senkulpigo de sinmort-terorismo, la hontindaj aliancoj lastatempe starigitaj inter la “kontraÅ­milita” movado kun malliberalaj teokratoj), ni malakceptas la ideon, ke ne estas Maldekstraj oponantoj. Ni egale malakceptas la ideon, ke ne povas malfermon al ideoj kaj individuoj al dekstra. Maldekstruloj, kiuj sin aliancas kun, aÅ­ faras senkulpojn por, kontraÅ­demokrataj fortoj devus kritikitaj klare kaj honeste. KontraÅ­e, ni devus atenti liberalajn kaj konservatinvajn voĉojn kaj ideojn se ili helpas fortigi demokratajn normojn kaj praktikojn, kaj la batalon por homa progreso.

 

12. Historia Vero

Konekte kun la originalaj humanismaj impulsoj de la movado por homa progreso, ni emfazas la devo, kiun havu veraj demokratoj respekti la historian veron. Ne nur faŝistoj, Brulofer-neistoj kaj samuloj estas provinta neklari la historian kronikon. Unu el la Maldekstraj tragedioj estas, ke ĝia reputacio grandege kompromitiĝis ĉirilate per la internacia Komunista movado, kaj iuj ankoraŭ ne estas lerninta tiu leciono. Politika honesteco kaj rekteco estas ĉefaj devoj por ni.

 

13. Liberaj Ideoj

Ni subtenas la tradician liberalan liberecon de ideoj. Estas eĉ pli necese hodiaÅ­ aserti, ke interne de la kutimaj limoj kontraÅ­ voĉa kaj presa kalumnio kaj perfort-provoko, homoj devas esti libera kritiki ideojn — eĉ tutajn korpojn de ideoj — al kiu aliaj sindevontiĝas. Ĉi tiu inkluzivas la liberon kritiki religion, aÅ­ apartajn religiojn aÅ­ religio generale. La aliul-respekto ne necesigas resti silente pri ilia kredaro, kie ĝi estas juĝita mankiĝanta.

 

14. Fontvidebla Programaro

Kiel parto de la libera interŝanĝo de ideoj, kaj cele al esperigi komuna intelekta klopodo, ni adoptas la malferma evoluado de programaro kaj aliaj kreivaj verkoj, kaj ni kontraŭas patenti genojn, algoritmojn kaj natura faktoj. Ni malakceptas la retrospectivan etenaĵon de la intelekaj proprietaĵaj leĝoj al interezoj financaj de kompania kopirajt-posedantoj. La fontvidebla modelo estas kolektiva kaj konkurencema, kunlabora kaj meritokrata. Ne estas teoria idealo, sed elprovita realaĵo, kiu estas kreinta komunajn varojn kies potenco kaj fortikeco pruviĝis dum jardekoj. Efektive la plej bonaj komunaj idealoj de la scienca esplor-komunumo, kiu kaŭzis fontvideblan programaran kunlaboron, estas servinta homan progreson dum jarcentoj.

 

15. Valora Heredaĵo

Ni malakceptas timon de moderneco, timon de libereco, malraciemon, subigon de hominoj; kaj ni reasertas la ideoj, kiuj inspiris la grandajn varbadojn vokojn de la demokrataj revolucioj de la dekoka jarcento: libereco, egaleco kaj solidareco; homaj rajtoj; la serĉo de feliĉeco. Tiuj inspiraj ideoj fariĝis la heredaĵon de ĉiuj el ni per la socia-demokrataj, egalrajtecaj, feministaj kaj kontraÅ­koloniaj transformoj de la deknaÅ­a kaj dudeka jarcentoj — per la serĉo de sociala justeco, la havigo de bonfaro, la virfrateco kaj fratineco de ĉiuj gehomoj. Neniu eksterlasiĝu, neniu postlasiĝu. Ni estas partizanoj de ĉi tiuj valoroj. Sed ni ne estas fervoruloj. Ĉar ni ankaÅ­ ampleksas la valorojn de libera enketo, malferma dialogo kaj kreiva dubo, de prizorga juĝado kaj sento de la malobeemeco de la mondo. Ni kontraÅ­staras ĉiujn asertojn al totala nedisputebla aÅ­ nedisputema vero.

C. Ellaboradoj

Ni defendas liberaljn kaj pluralismajn demokratiojn kontraŭ ĉiuj, kiuj malgravigus la deferencojn inter ili kaj totalismaj kaj aliaj tiranaj reĝimoj. Sed tiuj demokratioj havas iliajn proprajn deficitojn kaj makojn. La batalo por evolui pli demokratajn instituciojn kaj procedojn, por pli rajtigi seninfluulojn, senvoĉulojn kaj tiujn posedantajn malmultajn politikajn rimedojn, estas konstanta parto de la tagordo de la Maldekstra.

La sociaj kaj ekonomiaj fundamentoj, sur kiuj la liberalaj demokratioj evoluis, markiĝas per profundaj malegalecoj de riĉeco kaj enspezo kaj la postvivo de nemeritita privilegio. Aliflanke, tutmondaj malegalecoj estas skandalo al la morala konscienco de la homaro. Milionoj vivas en grava malriĉeco. Ĉisemajne dekmiloj da homoj — precipe infanoj — mortas per eviteblaj malsanoj. Malegalecoj de riĉeco, aÅ­ inter individuoj aÅ­ inter landoj, arbitre dislokas vivŝancojn.

Ĉi tiuj aferoj staras kiel kulpigo kontraŭ la internacia komunumo. Ni Maldekstruloj, konforme al niaj propraj tradicioj, batalas por justeco kaj deca vivo por ĉiuj. Konforme al tiuj samaj tradicioj, ni ankaŭ devas batali kontraŭ potencaj fortoj de totalisma tiraneco, kiuj marŝas denove. La duajn ni batalu samtempe. Unu ne devas oferiĝi por la alia.

Ni malkonfesas la pensmanieron laÅ­ kiu la eventoj de Septembro 11, 2001 estis la meritita sekvo de la Usono, aÅ­ “komprenebla” konsidere pravajn plendojn rezulte de la Usona eksterlanda politiko. Kio fariĝis en tiu tago estsi ago de msakro, instigita per naÅ­za fundamentista kredaro kaj elaĉetita per nenio ajn. Neniu evitema formulo povas kaŝi tion.

La fondintaj subtenantoj de ĉi tiu deklaro havis malsamajn opiniojn pri la militistara interveno en Irako, ambaÅ­ pro kaj kontraÅ­. Ni agnoskas, ke estis racie eble ne konsenti pri la pravigo de la interveno, la maniero laÅ­ kiu ĉi plenumiĝis, la planado (aÅ­ ĝies manko) por la sekvo, kaj la esperoj por sukcesa efektivigo de demokrata ŝanĝo. Tamen ni unuiĝas en nia opinio pri la reakcia, duonfaŝista kaj murda karaktero de la Baathista reĝimo en Irako, kaj ni agnoskas ĝian demisiigon kiel liberigo de la Iraka popolo. Ni ankaÅ­ unuiĝas en la opinio, ke ekde la tago kiam tio okazis, la konvena koncerno de veraj liberuloj kaj maldekstruloj devis esti la batalo instali en Irako demokrata politika ordo kaj rekonstrui la landan infrastrukturon, krei post jardekoj de la plej brutala perforto vivo por Irakaj, kiun tiuj, kiuj vivas en demokrataj landoj, supozas normale — prefere ol deŝiri tra la rubo de la argumentoj pri interveno.

Ĉi tiu nin kontraÅ­igas ne nur al tiuj Maldekstraj, kiuj aktive parolis subtene la bandojn de ĵihadistoj kaj Baathistaj brutuloj de la tiel nomita Iraka rezisto, sed ankaÅ­ al aliaj, kiuj sukcesas trovi metodon sin situatingi inter tiaj fortoj kaj tiuj, kiuj provas alporti novan demokratan vivon al la lando. Ni egale malakceptas la emon paroli sendevonte al tiuj celoj, memtempe sindevontige onies energion kritiki politikajn oponantojn ĉe hejmo (supozate kaÅ­zante ĉiu malfeliĉeco en Irako), kaj takte silenciĝe pri la brutaj fortoj de la Iraka “insurekcio”. La multaj maldekstraj oponantaj de reĝim-ŝanĝo en Irako, kiuj ne eblis kompreni la konsiderojn, kiuj gvidis aliujn ĉe la Maldekstra ĝin aprobi, disdone anatemojn kaj ekskomunikojn, kaj lastatempe postule pardonpeton aÅ­ penton, perfidas la demokratajn valorajn, kiujn ili pretendas.

Vandalismo kontraÅ­ sinagogoj kaj Judaj tombejoj kaj atakoj kontraÅ­ Judoj pliiĝas en EÅ­ropo. “KontraÅ­cionismo” nuntempe estas evoluinta ĝis punkto kie supozataj organizoj de la Maldekstra konsentas gastigi senkaŝaj antisemitismaj parolantoj, kaj sin alianci kun antisemitismaj grupoj. Inter edukitaj kaj bonhavaj homoj troviĝas individuojn, kiuj malembarasiĝas aserti, ke la Irako milito bataliĝis nome de Judaj interezoj, aÅ­ fari aliajn “ĝentilan” kaj subtilajn aludojn al la danĝera efiko de Juda influo je internacia aÅ­ nacia politiko — remarkoj de speco tia, kia dum pli ol kvindek jaroj post la Brulofero neniu eblus fari sen publike sin malhonori. Ni staras kontraÅ­ ĉiuj tipoj de tia maltoleremo.

La malobservo de bazaj homaj rajtaj normoj ĉe Abu Ghraib, ĉe Guantanamo, kaj per la praktiko de “interpretado”, devus esti ĉiflanke kondamnita kiel tio, kio ĝi estas: foriro de universalaj principoj, por kies establo mem la demokrataj landoj, kaj precipe la Usono, portas la plej grandan parton de la historia aljuĝo. Sed ni malakceptas la duoblajn normojn per kiuj tro da Maldekstra traktas hodiaÅ­ kiel la plej malbonaj malobservoj de homaj rajtoj tiujn elfaritajn per la demokrataj landoj, dum reste silente aÅ­ iome silente pri malobservoj, kiuj ilin vaste preterkuras. Ĉi tiu emo atingas ĝis ke respondeculoj parolante por Amnestio Internacia, organizo kiu komandas grandegan tutmondan respekton pro ĝia valorega laboro dum kelkaj jardekoj, povas groteske publike kompari Guantanamo kaj la Gulago, povas aserti ke la leĝdonoj kiujn faris la Usono kaj aliaj liberalaj demokratioj dum la Milito KontraÅ­ la Teroro, konsistigas pli grandan atakon kontraÅ­ homaj rajtaj principoj kaj valoroj ol ion ni estas vidinta dum la lasta 50 jaroj, kaj defendiĝas per iuj maldekstraj kaj liberalaj voĉoj.

D. Konkludo

Estas gravega por la estonto de progresaj politikoj, ke homoj de liberala, egalrajteca kaj internaciisma vidpunkto parolu klare. Ni devas difini nin mem kontraÅ­ tiuj por kiuj la tuta progresa demokrata tagordo estas subiginta per ĉikovra kaj trosimpliga “kontraÅ­imperiismo” kaj/aÅ­ malamikeco de la aktuala Usona registaro. La valoroj kaj celoj, kiuj konvene konstitigas tiu tagordo — la valoroj de demokratio, homaj raitoj, la daÅ­ra batalo kontraÅ­ nepravigebla privilegio kaj potenco, solidareco kun popoloj batalantaj kontraÅ­ tiraneco kaj perforto — estas tioj, kioj plej daÅ­re difinas la formon de ia ajn Maldekstra, kio meritas alparteni.